Hak Nebi’nin dilinde nifak sayılmış emanete ihanet

Tohum toprağa, yavru yuvaya, yuva anaya emanet,

Şak şak olmuş toprak suya, su gbuluta emanet

Yusuf kuyuya, mısır Yusuf’a emanet

Hak Nebi mağaraya, Medine Hak Nebi’ye emanet,

İbrahim ateşe, İsmail bıçağa emanet,

Ne bıçak ne kuyu ne de mağara etmedi ihanet

Asrın İbrahimleri sana emanet

Arkadaş! Gwl sen de bir kor gibi yak sineni

Çünkü hepsi Allah’a emanet

İçine doğru derinleş dibi görünmeyen bir kuyu ol,

Sakla Yusufları koynunda, Yusuflar sana emanet

Mağarada yılan olma, güvercin gibi vefalı ol,

Örümcek gibi tehlikelere perdedar ol!,

Mağara gibi al Muhammed ileri, al yedi genci,

Al bütün bir gençliği …

Hz. Sümeyra, Hak Nebi’yi evlatlarına emanet etti ,

“sakın ona bir olursa eve dönmeyin” dedi.

Dönmeden emanete sahip çıkamayacaklarını anlayınca

Vazgeçtile eve dönmekten,

Evlerinde çıkamayanlar neyin emanetçisi acaba,

Bilecik istasyonunda yaşlı ana,

Oğlunu cepheye uğurlarken ona ;

“ Oğlum ! babanın Dİmetoka’da , dayını Şipka’da ,

ağabeylerini Çanakkale’de kaybettim,

sen benim son yongamsın

sen de dönmezsen ben Allah’a emanet” diyordu

ve ilave ediyordu; “ git sen de git,

minareler ezansız, camiler Kur’an’sız kalacaksa sen de git ,

ezan, Kur’an , vatan kime emanet?

Galiçya da Şİpka’da Dİmetoka’

da kalanların evlatları kime emanet?

“Ben sağ dönseydim uğrunda öldüğüm Kur’an’ı,

canımdan çok sevdiğim İslam’ı yavruma öğretirdim.”

Diyen ve fakat şimdi mabet yüzünü görmeyen,

Bu şehit evlatları kime emanet?

Cafer-i Tayyar şehit olmuştu, Hak Nebi geldi

Yetimlerinin başını okşadı,

Ve ağladı…

Baş okşayan kim?

Gözyaşı kime emanet?

Cephede kanlar içinde son anlarını yaşarken,

Vücüdundan kanlı kurşunu çıkarıp:

Arkadaşım Memiş, şunu al, oğluma emanet et

“Ben yaşadığım Müdsdetçe vazifemi yaptım,

inandığım mukaddesler uğruna can veriyorum,

senden bunun hakkını vermeni istiyorum.”

Dediğimi ilet.

Mukaddes kurşun kime emanet

Sütçü İmamım ! iki bacımızın

yaşmağını aldılar diye Maraş’ı kana buladın ,

Senin şuurunu kime, yaşmak kime emanet

Şair Hz. Amine’ye :

“Ey bu da yatan yatan ölüm ,

bahçende açtı dünyanın e4n güzel gülü”

derken bahçe kime, gül kime emanet?

Bİlaller, dem tutan bülbüller nerede ,

Arkadaş , gül de , bülbül de , bağ da , bahçıvan da ,

Bıçak altındaki İsmailler ,

Ateş içindeki İbrahimler,

Kuyuda ki Yusuflar,

Şu gerideki isimsiz kümbet,

Şu ilerideki ıssız mabet,

UNUTMA!! HEPSİ SANA !!EMANET!!!!!